ENKODER ABSOLUTNY KONTRA ENKODER INKREMENTALNY

Pozycjonowanie podczas kontroli ruchu wymaga dokładnej informacji o aktualnej pozycji układu. W bardzo wielu aplikacjach do określania pozycji stosowane są enkodery. Czujniki te przekształcają mechaniczną zmianę pozycji kątowej osi na sygnał elektryczny, który może być wykorzystany przez system sterujący urządzeniem.

Enkodery absolutne są w stanie zapamiętywać aktualną pozycję nie tylko w momencie, gdy są włączone, ale również po odłączeniu zasilania. Jest to możliwe dzięki skanowaniu pozycji tarczy kodowej w czujniku. Każdej pozycji kątowej w tym układzie odpowiada konkretna wartość kodowa. Nawet zmiana pozycji osi przetwornika przy braku jego zasilania pozwala zmierzyć dokładną pozycję od razu po ponownym jego zasileniu.

Enkodery inkrementalne, zwane również przetwornikami obrotowo-impulsowymi, mierzą względną pozycję kątową poprzez zliczanie impulsów umieszczonych na tarczy podziałowej. Opisana metoda pomiaru nie pozwala jednak na odczyt absolutnej pozycji kątowej. Pozycjonowanie przy użyciu enkoderów inkrementalnych zawsze wymaga bazowania od razu po uruchomieniu maszyny lub ponownym włączeniu jej zasilania.